Πριν λίγες μέρες τελείωσε η 15η σεζόν του reality show "The Biggest Loser" στην Αμερική και η νικήτρια προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Το reality αυτό δείχνει μια ομάδα παχύσαρκων και το πως αυτοί αγωνίζονται να χάσουν τα περιττά κιλά τους, ενώ ο νικητής κερδίζει (αν δεν κάνω λάθος) $250.000 . Η φετινή νικήτρια όμως, κατά πολλούς, το παράκανε. Όχι μόνο έχασε περισσότερα κιλά από τους άλλους συναγωνιζόμενους, αλλά όπως πολλοί ισχυρίζονται πέρασε στο άλλο άκρο, αυτό της νευρικής ανορεξίας.
Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να περνάει σε αυτό το στάδιο και ειλικρινά δεν το εύχομαι σε κανένα. Όμως, έχοντας ζήσει σε ένα παχύσαρκο σώμα, τα τελυταία 7 χρόνια περίπου, έχω υπάρξει αποδέκτης τόσο άσχημων σχολίων που θα σόκαραν τον καθένα. Με έχουν αποκαλέσει χοντροκώλα, χοντρή, γουρούνα, τόφαλο. Και όχι δεν είναι μόνο άνθρωποι άγνωστοι μου αυτοί που μου έχουν επιτεθεί, αλλά και άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί ή ακόμα συνεργάζομαι μαζί τους. Αν νομίζετε ότι είναι σκληρό να σε βρίζει κάποιος άγνωστος στο δρόμο, φανταστείτε να πρέπει να δουλέυεις καθημερινά με άτομα τα οποία γνωρίζεις πάρα πολυ καλά ότι σε έχουν αποκαλέσει χοντροκώλα πίσω από την πλάτη σου και συνεχίζουν να σε στολίζουν με διάφορα κοσμητικά επίθετα, ενώ μπροστά σου και καλά ενδιαφέρονται για το πόσα κιλά χάνεις και ισχυριζονται ότι σε υποστηρίζουν. Τρελίτσα αυτοί τρελίτσα κι εγώ. Η απορία μου είναι άλλη όμως.
Μέσα από όλες αυτές τις χυδαίες καθημερινές καταστάσεις που μπορεί να ζούμε εμείς οι παχύσαρκοι, υπάρχει μια πολύ πιθανή περίπτωση κάποια στιγμή να γίνει ένα κλικ και να μας πιάσει το πείσμα και να μπούμε σε μια καλή διατροφή. Μπορεί βέβαια και όχι. Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, μια φίλη αντιμετώπιζε ένα σοβαρό προβλημα μέσα στην οικογένεια της με κάποιον πολύ κοντινό της πρόσωπο το οποίο ήταν εθισμένο στα ναρκωτικά. Ο τότε φίλος της, ένας Αμερικανός Ψυχίατρος ειδικευμένος σε τέτοιου είδους καταστάσεις, της είχε πει ότι θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουν με σκληρό τρόπο, θα πρέπει όλοι μαζί να τον βάλουν κάτω και με σκληρή γλώσσα να του πουν ότι πρέπει να ζητήσει βοήθεια, ότι πρέπει να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα τον λυπηθούν ή θα τον στηρίξουν αν δεν αποτοξινωθεί πλήρως. Όχι απαραίτητα να του επιτεθούν, αν και σίγουρα μπορεί να μπει σε διαδικασία να αμυνθεί, αλλά πρέπει να τον αντικρούσουν με δύναμη όλοι μαζί. Και αυτό σίγουρα είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι σκληρός με άτομα που αγαπάς. Όμως έχετε αναλογιστεί τι θα γινόταν αν κάποιος άγνωστος τους προσέβαλλε; Σίγουρα μπορεί να αντιδρούσαν διαφορετικά, όταν όμως ήταν γενικευμένη η επίθεση; Τι θα γινόταν τότε; Και γιατί αφού δεν είναι οκ για τους ναρκωμανείς να είναι οκ για τους παχύσαρκους να δέχονται τέτοιες επιθέσεις;
Φανταστείτε τώρα την επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά οι παχύσαρκοι. Και πολλοί φίλοι μας μας λένε ότι το κάνουν για καλό μας και μας μιλάνε με τα χειρότερα λόγια, εμείς μπορεί ενδεχομένως να ξεκινήσουμε μια καλύτερη διατροφή και άσκηση. Φανταστείτε και τις καταστάσεις που βιώνουμε όταν μας βρίζουν στον δρόμο και μας αποκαλούν χοντρούς, βόδια , χοντρόκωλους κτλ. Και εδώ έρχεται η δική μου ερώτηση; Γιατί να είναι τόσο διαδεδομένο να βρίζουν με όλα αυτά τα επίθετα εμάς τους παχύσαρκους και δεν ισχύει το ίδιο με τους ανορεξικούς; Γιατί οι περισσότεροι δεν αντιδρούν όταν ακούσουν κάποιον να κοροϊδεύει έναν χοντρό; Και τις περισσότερες φορές μάλιστα αρχίζουν να γελάνε όλοι και να κοροϊδεύουν όλοι; Γιατί ποτέ κανένας δεν μίλαει τόσο σκληρά σε μια ανορεξική γκόμενα; Γιατί δεν την βρίζουν να την πουν κοκκάλο, Μαμ Ρα, Σκέλετον κτλ; Και δεν το λέω ως παράπονο, αλλά γενικά η κοινωνία μας έχει φτάσει να αποδέχετε τόσο τους υπερβολικά αδύνατους ανθρώπους, να τους κάνει πρότυπα και να περνάει την νοοτροπία στους νέους ότι όσο πιο κοκκαλιάρης τόσο το καλύτερο, που έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ανορεξίας σε επίπεδα τραγικά για την εποχή μας. Όταν πλασάρουν ως πρότυπο γυναίκας την Kate Moss, ένα μοντέλο εθισμένο στα ναρκωτικά με εμφανή τα σημάδια της νευρικής ανορεξίας, τότε τα κορίτσια θα θέλουν να της μοιάσουν και θα αγωνιστούν να γίνουν όσο το δυνατόν πιο σκελετωμένα γίνεται, ακόμα κι αν η ίδια να δεν αποδέχεται τους ισχυρισμούς για ανορεξία και ναρκωτικά. Ενώ οι γύρω τους θα λένε, τι χαριτωμένη, τι μινιόν, τι αδυνατούλα και άλλα τέτοια όμορφα. Έχει όμως ποτέ γυρίσει κάποιος να τους πει μωρή βλαμμένη θα ψοφήσεις σε 2 μήνες αν συνεχίσεις έτσι; Είσαι σαν Μούμια, σκιάχτρο κτλ κτλ. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι συνεχίζουν να βρίζουν τους χοντρούς και να κανακεύουν τους ανορεξικούς.
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι η επίθεση είναι σωστή. Είτε αναφέρεται σε παχύσαρκους είτε σε ανορεξικούς. Δεν είναι σωστό να βρίζεις κάποιον που είναι παχύσαρκος αλλά ούτε και κάποιον που είναι ανορεξικός. Απλά, θεωρώ ότι και οι δύο περιπτώσεις είναι σημαντικές διατροφικές παθήσεις και θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να τις αντιμετωπίζουν ισότιμα. Και θα πρέπει να είναι εξίσου σκληροί και στους δύο ή εξίσου καλοί και με τους δύο. Δυστυχώς όμως οι πεποιθήσεις είναι τόσο βαριά μέσα μας ριζωμένες που είναι πολύ δύσκολο να αλλαχτούν. Ήδη ακούω τον διπλανό μου να λέει στον συνομιλητή του στο τηλέφωνο "Αντε πες στην χοντροκώλα να κουνηθεί" και γνωρίζω πολύ καλά ότι σε καμία περιπτωση δεν θα έλεγε "Άντε πες στην κοκκάλο να κουνηθεί". Εύχομαι μόνο μια μέρα να μην υπάρχει τόσος χλεβασμός απέναντι στους παχύσαρκους, όλοι να βλέπουν την ομορφιά του άλλου γενικότερα και όχι μόνο εξωτερικά, εύχομαι μια μέρα να μην υπάρχει παχυσαρκία ή νευρική ανορεξία και να είμαστε όλοι όμορφοι απλά γιατί είμαστε εμείς, εύχομαι μόνο μια μέρα να μην έχει νόημα αυτό το Post. Καλή συνέχεια :)
Διάβασε ακόμα:
"...εύχομαι μια μέρα να μην υπάρχει παχυσαρκία ή νευρική ανορεξία και να είμαστε όλοι όμορφοι απλά γιατί είμαστε εμείς..." <3 <3
ReplyDeleteΕν μέρει συμφωνώ μαζί σου απλά η ανορεξία είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα.Η ανορεξία είναι μια ψυχική αρρώστια που έχεις διαστρεβλωμένη ιδέα για τον εαυτό σου, όσο κι αν οι γύρω σου σου λένε το αντίθετο. Δηλαδή δεν έχεις επίγνωση της κατάστασης σου. Από την άλλη στην παχυσαρκία, το ίδιο το άτομο γνωρίζει ότι έχει πρόβλημα. Από τη μία λέμε για κάτι ψυχικό και από την άλλη για κάτι σωματικό. Δεν νομίζω πως υπάρχει άτομο που δεν γνωρίζει ότι είναι παχύσαρκο αλλά από την άλλη το ανορεξικό δεν το γνωρίζει!Και στις δύο περιπτώσεις το σημαντικό είναι να συνηδειτοποιήσει την κατάσταση που βρίσκεται και να κάνει κάτι γι'αυτό.
ReplyDeleteΜάλλον δεν έχεις υπάρξει ποτέ παχύσαρκη.
Delete